25/1/2021
Εν έτει 2021 το γνωρίζεται ότι οι άνθρωποι που θα προστρέξουν με σειρήνες, φάρους και με κίνδυνο της ζωής τους 24ωρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο, σε οποιοδήποτε σημείο της ελληνικής επικράτειας, να φτάσουν γρήγορα και με ασφαλεια για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη, παρότι κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά και έχουν εκπαιδευτεί το ίδιο, είναι πιθανον εργαζόμενοι που τυγχάνουν διαφορετικής αντιμετώπισης από το κράτος?
Και όμως συμβαίνει και είναι γεγονός.
Παρόλαυτα το βαθύ αίσθημα ευθύνης και η επαγγελματική συνείδηση και η αφοσίωση που διακατέχει έναν διασώστη δεν αφήνει καμία απολύτως δευτερη σκέψη, καθώς απολυτη προτεραιότητα και σημασία έχει μόνο ο συνάνθρωπος.
Το γεγονός όμως αυτό προβληματίζει ακόμα και τους μόνιμους συναδελφους, οι οποίοι εκφράζουν την απορία τους με αυτή την κατάφωρη αδικία, καθώς καταστρατηγείται το δικαίωμα της ίσης αμοιβής για ίση εργασία που είναι πανευρωπαϊκό κεκτημένο.
Η αλήθεια είναι απλή, όλοι οι διασώστες έχουν ίδιες υποχρεώσεις επομένως θα πρέπει να έχουν και τα ίδια δικαιώματα.
Είναι δίκαιο αίτημα λοιπόν, η εξίσωση της αμοιβής για τις εκτός έδρας μετακινήσεις
μετά από εντολή της υπηρεσίας, να είναι όμοιες με τον μόνιμων υπαλλήλων και μάλιστα από τη στιγμή που η χρηματοδότηση του επικουρικου προσωπικού διενεργείται από κοινοτικά κονδύλια, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό, για την δίκαιη αποκατάσταση.
Προσμένουμε την άμεση διόρθωση με μια διευκρινιστική εγκύκλιο από το γενικό λογιστήριο του κράτους που θα έχει αναδρομική ισχύ με τον ίδιο τρόπο που υπογράφτηκε και η νέα σύμβαση εργασίας που μας εντάσσει στο ΕΣΠΑ αναδρομικά από την ημέρα έναρξης της εργασίας μας.
Με εκτίμηση, Πανελλήνιος Σύλλογος Συμβασιούχων Εργαζομένων Εκαβ.
